Η σκωληκοειδής απόφυση αποτελεί τμήμα του παχέος εντέρου. Είναι ένα σωληνωτός σχηματισμός που προβάλει από το τυφλό (την αρχή του παχέος εντέρου). Περιέχει λεμφοζιδιακό ιστό (τμήμα του αμυντικού συστήματος) και εκκρίνει βλέννα.
Ο ακριβής ρόλος της δεν είναι γνωστός. Όταν για κάποιο λόγο ο αυλός της σκωληκοειδούς φράξει (από κόπρανα, φυτικές ίνες, υπερπαραγωγή βλέννας κ.α.), τότε αρχίζει να διογκώνεται και να εποικίζεται από μικρόβια μέσω διάχυσης. Δημιουργείται επομένως φλεγμονή, που είναι κοινώς γνωστή ως σκωληκοειδίτιδα.
Η σκωληκοειδίτιδα μπορεί να προσβάλει οποιαδήποτε ηλικία. Είναι πιο συνήθης όμως σε νεαρά άτομα. Εμφανίζεται με ναυτία, εμετό, πόνο στο ανώτερο τμήμα της κοιλιάς που μεταναστεύει στο δεξιό κάτω τεταρτημόριο με την πάροδο της ώρας, αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου (διάρροια-δυσκοιλιότητα) και πιθανώς πυρετό.
Τα συμπτώματα δεν είναι πάντα τυπικά και η σκωληκοειδίτιδα θα πρέπει να τίθεται σαν πιθανή διάγνωση σε οποιοδήποτε κοιλιακό άλγος.
Η διάγνωση γίνεται με το ιστορικό, την κλινική εξέταση, ενώ επιβοηθητικά μπορεί να γίνει υπερηχογράφημα και αξονική κοιλίας.
Σκωληκοειδίτιδα που διαλάθει της προσοχής μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές, η πιο σοβαρή από τις οποίες είναι η ρήξη της και η δημιουργία περιτονίτιδας, λόγω του κοπρανώδους περιεχομένου που διαχέεται μέσα στην κοιλιά.
Η θεραπεία είναι χειρουργική και συνίσταται στη αφαίρεση της φλεγμαίνουσας σκωληκοειδούς.