Οι κήλες αποτελούν χάσματα στο τοίχωμα της κοιλιάς. Εκτός της βουβωνοκήλης οι πιο συχνές είναι οι ομφαλοκήλες και οι μετεγχειρητικές κοιλιοκήλες. Μέχρι πρόσφατα η διόρθωση τους γινόταν μόνο ανοικτά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολύ μεγάλες τομές στο δέρμα, αυξημένο μετεγχειρητικό πόνο, μακροχρόνια νοσηλεία, ανάγκη παροχετεύσεων κτλ. Ενώ η ανάρρωση μπορεί να έφτανε ή και να ξεπερνούσε τον ένα μήνα.
Σήμερα με τη βοήθεια της λαπαροσκοπικής χειρουργικής, η αποκατάσταση αυτών των κηλών γίνεται συνήθως μέσω 3 μικρών οπών, ανεξαρτήτου μεγέθους της κήλης.
Ο ειδικά εκπαιδευμένος χειρουργός με τη χρήση ειδικής λαπαροσκοπικής κάμερας και εξειδικευμένων εργαλείων, ανατάσσει τα σπλάχνα και το σάκο της κήλης μέσα στην κοιλότητα της κοιλιάς και ενισχύει την αδύναμη περιοχή με ειδικό πλέγμα το οποίο καλύπτει την εσωτερική επιφάνεια της κοιλιάς. Η λαπαροσκοπική μέθοδος προτιμάται σε ασθενείς με υποτροπιάζουσες κήλες, μιας και η λαπαροσκοπική αποκατάσταση είναι ισχυρότερη.
Πλεονεκτήματα λαπαροσκοπικής μεθόδου:
- 3 μικρές οπές σε σχέση με μια μεγάλη τομή
- Λιγότερος συγκριτικά πόνος
- Μικρότερη ανάγκη σε παυσίπονα
- Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα
- Καλύτερη δυναμική προσκόλλησης του πλέγματος μιας και η πίεση της κοιλίας προς τα έξω βοηθάει να «κολλήσει» καλύτερα το πλέγμα στο κοιλιακό τοίχωμα
